Siatkówka na siedząco jest jednym z nielicznych sportów gdzie powiedzenie, że jest to sport dla wszystkich nie jest przesadzone.

W tej dyscyplinie sportu nawet na najwyższym poziomie rozgrywek miejsce na boisku znajdzie się dla:
– niepełnosprawnych i pełnosprawnych,
– czternastolatka i sześćdziesięciolatka,
– kobiety i mężczyzny.

W rozgrywkach rangi Igrzysk Paraolimpijskich, Mistrzostw świata i Europy mogą grać tylko zawodnicy, u których stwierdzono trwałą niepełnosprawność narządu ruchu w stopniu znacznym lub minimalnym. Przy czym na boisku może przebywać tylko jeden zawodnik z minimalnym uszkodzeniem narządu ruchu.
Natomiast w rozgrywkach klubowych na całym świecie w szóstce, która aktualnie przebywa na boisku, dopuszcza się obecność dwóch pełnosprawnych zawodników i jednego z minimalnym uszkodzeniem narządu ruchu.
Decyzję o kwali kacji do danej grupy zawodników podejmują klasy katorzy na podstawie dokumentacji medycznej oraz testów badających stopień dysfunkcji narządu ruchu.

Najczęściej obserwowane dysfunkcje aparatu ruchu:

• amputacje kończyn dolnych i górnych,
• niedowłady kończyn dolnych i górnych,
• skróty kończyn dolnych i górnych,
• dysplazja lub luksacja stawów biodrowych,
• stan po przebytej chorobie Perthesa,
• stwierdzona niestabilność w stawie kolanowym (np. zerwane więzadła krzyżowe),
• chondromalacja rzepki,
• ograniczone zakresy ruchów w stawach (np. brak zgięcia w stawie kolanowym),
• osłabiona siła mięśni kończyn dolnych i górnych,
• endoproteza bioder lub kolan,
• ciężkie zaburzenia krążenia w kończynach dolnych,
• staw rzekomy kończyny dolnej,
• luksacja stawu ramienno-łopatkowego,
• mózgowe porażenie dziecięce ( diplegia ze spastycznością 1-2 stopni, hemiplegia ze spastycznością 1-2 stopni, monoplegia i minimalna atetoza).

Bardzo często zawodnikami zakwalifikowanymi do grupy z minimalnym uszkodzeniem narządu ruchu są byli siatkarze po przebytych kontuzjach, u których z powodu zniszczenia powierzchni stawowych nie można przeprowadzić np. rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, w związku z czym ich uszkodzenie narządu ruchu określa się jako trwałe. Oczywistym jest, iż z racji wyszkolenia technicznego oraz parametrów zycznych łatwo adoptują się oni do piłki siatkowej na siedząco i zazwyczaj dzięki wcześniej zdobytym doświadczeniom są liderami swoich drużyn.